Namakaran:Ad verme törenidir. Bebeğin doğumundan 11 gün sonra yapılır. Bebeğin dünyaya gelmesinden sonraki bu 11 gün,bebeğin enfeksiyonlara karşı korunması ve annenin de doğumdan sonra dinlenebilmesi için oldukça önemlidir.Bu yüzden bu süreçte anne ve bebeğin yanına kimsenin gitmesine ve bebeğe dokunulmasına izin verilmez. Ayrıca ailedeki yapılacak olan tören ve ayinler de 11 gün ertelenir. Bebeğin doğumundan sonraki 12. yada 41. günde, evde veya tapınakta ad verme töreni yapılır. Kerala'da ise 27.-28. günde yapılır. Bu törenin hem dinsel hem de sosyal bir yapısı vardır. Anne ve çocuk geleneksel olarak yıkanır ve törene hazırlanır. Evler tören için süslenerek akrabalar ve arkadaşlar çocuğun doğumunu kutlamak üzere davet edilirler. Bir din adamı ritüeli yönetir. O Vedik dualar ile tanrılara yakarırken, bebeğin babası da pirinç dolu bir tepsinin üzerine koyacağı adı yazar ve sonra bebeğin kulağına fısıldar. Ayrıca törende bebeğin burcuna bakılır ve yıldız namesi de çıkarılır.
Niskramana:Çocuk evden dışarı ilk çıktığı zaman yapılan törendir. Çocuğun doğumundan sonraki üçüncü veya dördüncü ayda yapılır. Sabahın erken saatlerinde çocuk temiz su ile yıkanır ve güzel elbiseler giydirilir. O gün avluda güneşin görebildiği kare biçimindeki açık alana, inek pisliği ve kil ile svastika (gamalı haç) sembolü çizilir. Anne bunun üzerine pirinç taneleri serper. Baba çocuğu dışarı çıkartıp güneşe baktırır. Bu sırada geri planda Vedik dualar okunur ve deniz kabuğundan yapılma düdük öttürülür.Tören, çocuğun gece ay ışığını görmesini de kapsar. Ritüele göre ay ışığının aydınlattığı gecede baba bebeği tutarken,anne de sağ avucuna biraz su alır. Dualar eşliğinde suyu yere serpiştirir. Sonra aynı işlemi baba da gerçekleştirir.Böylece tören tamamlanmış olur.
Annaprasana:Bu tören bebek sütten kesildikten sonra, ilk katı gıda ile beslenme veya ilk pirinç yeme töreni olarak bilinir. Bu da doğumundan altı ay sonrasına denk gelen bir zamandır. Bu tören eskiden evde veya tapınaklarda sade bir şekilde yapılırken artık aileler parti ve kutlama tarzında yapmayı tercih ediyorlar. Törenin uğurlu bir tarihte yapılması için bir din adamı veya astrologdan yardım alınır. Dini tören genellikle muz yaprağı üzerine konulan sembolik nesnelerin yerleştirilmesiyle başlar.Her nesne ayrı bir anlam taşır. Örneğin; kitap öğrenmeyi, kalem bilgeliği, mücevher zenginliği, kil varlığı, yemek ise gıda sevgisini simgeler vs. Bebeğin bunlar arasından seçtiği nesnenin gelecekteki ilgi alanlarını temsil ettiği düşünülmektedir.
Mundan:Bebeğin ilk saç kesiminin törenidir. Kafadaki bütün saçlar kesilir ve baş tamamen saçsız kalır. Bu seramoninin yapılmasının arkasındaki inançlar şunlardır;
- Geçmiş yaşamın olumsuzluklarından bebeği arındırır,
- Uzun bir yaşam ve iyi bir gelecek sağlar,
- Çocuğu nazardan korur,
- Çocuğun bedenini ve ruhunu temizler,
- Diş ağrısından kaynaklanan baş ağrılarını hafifletmeye yardımcı olur,
- Çocuğun saçlarının sıklaşmasını sağlar.
Traşlanan kafa Ganj'ın kutsal suyuyla yıkanır. Sonrasında zerdeçal ve sandal ağacı karışımı bir macun sürülür. Bu karışımın küçük yaraları ve kesikleri hızla iyileştirdiği düşünülür. Kesilen saç bir tanrıya ya da Ganj gibi kutsal bir nehre sunulur. Bazı kültürlerde başın üzerinde bir tutam saç bırakılır.Bunun beyni koruduğuna inanılır.
Karnavedha:Bu kulak delme törenidir. Bebeğin doğumundan sonraki 12. veya 13. günde, 3 veya 6 aylıkken ya da 1 ila 5 yaşlarındayken de yapılabilir. Mundan ve Karnavedha törenleri günümüzde birlikte de yapılıyor. Törenden önce çocuklar yıkanıp güzel kıyafetlerle süslenip hazırlanırlar. Erkek çocukların önce sağ kulağı delinirken kız çocukların önce sol kulağı delinir. Bu ritüelin hastalıklardan kurtulmaya yardımcı olduğuna ve küpelerin de insan vücudundaki elektrik akımının akışını korumaya yardımcı olduğuna inanılır.
Vidyarambham:Bu tören çocuğun ilköğretime resmi olarak başladığını gösterir. 'vidya' bilgi demektir ve 'arambham' da başlamak anlamına gelir. Çocuk okula başlamadan önce, genellikle 2-3 yaşlarındayken yapılır. Ev veya tapınakta yapılan bu törende çocuk,alfabenin ilk harfini kırılmamış, pişmemiş, safranlı pirinç ile dolu bir tepsiye yazar. Bu işlem genellikle bir din adamı tarafından yaptırılır. Şöyle ki; din adımı çocuğun elini tutar ve onun işaret parmağıyla şu mantrayı (duayı) yazar: 'OM HARİ SRİ GANAPATEYA NAMAHA'. Sonra din adamı aynı duayı altın bir halka ile çocuğun diline
yazar.Bu ritüellerin anlamları işe şöyledir:
- Çocuğun pirinç üzerine yazması refah anlamına gelir.
- Yazılan mantra Tanrı Ganeşa'ya yapılan bir duadır.Bununla Tanrı Ganeşa'nın bereket ihsan etmesi ve engelleri kaldırması istenir.
- Dile yazılan dua ile de Bilgi ve Öğrenme Tanrıçası Sarasvati'den yardım istenir.
Upanayana:Kutsal iplik törenidir. Çocuk 9-15 yaşları arasındayken Veda bilgilerini öğrenmeye başlar. Çocuk eğitimi için ailesini terk eder gurusuyla (hocasıyla) yaşamaya başlar. Böylece mantraları (duaları), dini tören ve ayinleri öğrenir. Çocuğa sol omuz üzerinden üç iplik giydirilir. Bu üç kutsal iplik beden, konuşma ve zihni temsil eder. Aynı zamanda üç büyük Veda bilgisini de temsil eder. Tören Ganj nehrinin kıyısında Guru'nun (hocanın) öğrencisinin kulağına kutsal mantraları (duaları) fısıldaması ve onu kutsamasıyla gerçekleştirilir.
Vivaha:Evlilik törenidir. Evlilik genellikle aynı kast üyeleri arasında yapılabilir. Modern zamanda evlilik töreni birkaç saatte bitirilir, ancak geleneksel evlilik törenleri dört-beş gün sürer. Evlenme seramonisi sırasında yapılan uygulamalar bölgeden bölgeye, kasttan kasta değişiklikler gösterir. Yine de çok temel olan uygulamalar vardır:
- Gelinin anne ve babası,damadı ve beraberindekileri karşılar.
- Gelinin annesi iyi şans getirmesi için damadın alnına tilak (kırmızı boya) sürer ve onu kutsar.
- Kutsal dualar eşliğinde anne ve baba kızlarını damada emanet ederler.
- Çift ateşin etrafında yedi defa dönerek birbirlerine aşk ve sadakat yemini eder.
- Damadın fularının ucu ile gelinin sarisi, ritüeli yöneten din adamı tarafından bağlanarak evlilik düğümü atılır.
- Daha sonra her ikisi de kuzeye doğru yedi adım atarlar.
- Bu uygulamadan sonra damat gelinin alnına sindhur (kırmızı toz) sürer ve ona kutsal evlilik kolyesini verir.
- Ateşe sunaklar atılır.
- Din adamları evlenen çifte su damlaları serpiştirirler.
- Her iki tarafın anne ve babaları ile orada toplanmış olan kişiler kutlamalarda bulunurlar ve tören Vedik dualarla sona erdirilir.
Antyesthi:Ölü yakılması törenidir. Maddi dünyada bedeni kutsayan son ayindir. Tören,ölenin kastına ve dini tarikatına göre değişmekle birlikte, amaç ölünün ruhunun öteki dünyaya iyi uğurlanmasıdır. Ceset akrabaları tarafından yıkanır ve temiz bir örtü giydirilerek üzeri çiçeklerle süslenir. Hindular tarafından tüm sunakları tanrılara taşıyan bir elçi gibi düşünülen ateş, bu son aşamada da bizzat insanı taşıyacaktır. Ceset, özel olarak hazırlanmış tahtadan bir tür sedyeye konulmak üzere yakılacağı yere getirilir. Yas tutanların başını çeken kişinin kafası genellikle traş edilir ve önden yürür. Diğer akrabaları, eş-dost 'Ram Nam Satya He' yani; 'Tanrı'nın adı gerçektir' diyerek, onu izlerler. Vedik dualarla birlikte yas tutanların başı, odun yığınını ateşe verir. Ceset odunlarla birlikte yanar, kül olur. Üç gün sonra küller kutsal nehirlere atılır. Cesedin yakılışından sonraki on birinci günde, haşlanmış pirinçten yapılmış on tane pinda (top) hazırlanır. Bununla ölünün bir sonraki yaşamında iyi bir bedene girmesi sağlanmak istenir. Ayrıca cenaze töreninden on üç gün sonra bir yas dönemi vardır. Bu süre zarfında aile üyeleri dini ritüellere katılmaz ve belirli yiyeceklerden yemezler. Ölünün yakınları her yıl onun anısına tören (şraddha) düzenlerler. En ünlü ölü yakma yerlerinden birisi Benares'de, Ganj nehri kıyısındaki Manikarnika Ghat'tır.
Kaynakça
Kaya,Korhan,(2011),Hinduizm,Dost Kitabevi Yayınları
https://www.thoughtco.com/ashta-samskara-hinduism-basics-for-children-1770385?utm_source=pinterest&utm_medium=social&utm_campaign=shareurlbuttons_nip
https://iskconeducationalservices.org/HoH/practice/604.htm
https://translate.googleusercontent.com/translate_c?depth=1&hl=tr&prev=search&rurl=translate.google.com.tr&sl=en&sp=nmt4&u=http://content.achhabachha.com/knowledge-center/indian-traditions/jatakarma&xid=17259,15700021,15700124,15700149,15700168,15700173,15700186,15700201&usg=ALkJrhhPp50akRUgZsb1jL-JdEargENePA
Mundan:Bebeğin ilk saç kesiminin törenidir. Kafadaki bütün saçlar kesilir ve baş tamamen saçsız kalır. Bu seramoninin yapılmasının arkasındaki inançlar şunlardır;
Antyesthi:Ölü yakılması törenidir. Maddi dünyada bedeni kutsayan son ayindir. Tören,ölenin kastına ve dini tarikatına göre değişmekle birlikte, amaç ölünün ruhunun öteki dünyaya iyi uğurlanmasıdır. Ceset akrabaları tarafından yıkanır ve temiz bir örtü giydirilerek üzeri çiçeklerle süslenir. Hindular tarafından tüm sunakları tanrılara taşıyan bir elçi gibi düşünülen ateş, bu son aşamada da bizzat insanı taşıyacaktır. Ceset, özel olarak hazırlanmış tahtadan bir tür sedyeye konulmak üzere yakılacağı yere getirilir. Yas tutanların başını çeken kişinin kafası genellikle traş edilir ve önden yürür. Diğer akrabaları, eş-dost 'Ram Nam Satya He' yani; 'Tanrı'nın adı gerçektir' diyerek, onu izlerler. Vedik dualarla birlikte yas tutanların başı, odun yığınını ateşe verir. Ceset odunlarla birlikte yanar, kül olur. Üç gün sonra küller kutsal nehirlere atılır. Cesedin yakılışından sonraki on birinci günde, haşlanmış pirinçten yapılmış on tane pinda (top) hazırlanır. Bununla ölünün bir sonraki yaşamında iyi bir bedene girmesi sağlanmak istenir. Ayrıca cenaze töreninden on üç gün sonra bir yas dönemi vardır. Bu süre zarfında aile üyeleri dini ritüellere katılmaz ve belirli yiyeceklerden yemezler. Ölünün yakınları her yıl onun anısına tören (şraddha) düzenlerler. En ünlü ölü yakma yerlerinden birisi Benares'de, Ganj nehri kıyısındaki Manikarnika Ghat'tır.
Yorumlar
Yorum Gönder